ก๋วยเตี๋ยวมะระ

เวลาชาวมังสวิรัติจะไปหาของกินนอกบ้านนี่ต้องอาศัยการสังเกตุและไหวพริบกันหน่อยนะครับ แต่เรื่องทั้งหมดนี้สามารถผ่านได้ง่ายๆ แค่มาร่วมแบ่งปันประสบการณ์กันเท่านั้น เราก็จะสามารถเรียนรู้หนทางการกินมังสวิรัตินอกสถานที่ได้

สำหรับคนเคร่งๆ อาจจะคิดมาก เช่น น้ำซุปต้มเนื้อนะ ต้มกระดูกสัตว์นะ ก็แล้วแต่นะครับ ในบางเวลาเราจะพิจารณาลดเท่าที่จะลดได้โดยไม่ลำบากใจตัวเอง เพราะการกินมังสวิรัติที่แท้นั้นกินด้วยอารมณ์ที่ไม่มีความอยาก ไม่ใช่กินด้วยการกดข่มหรือทำรูปให้ดูดี ซึ่งจุดประสงค์หลักคือการเอาใจออกจากความอยากกินเนื้อสัตว์อย่างยั่งยืน

ร้านนี้ก็เป็น ก๋วยเตี๋ยวไก่มะระ หน้าบ้านผมเองครับ ให้เขาทำบะหมี่ใส่แต่ผักกับน้ำซุปให้ เขาก็ยินดีครับ ส่วนใครจะไม่รับน้ำซุปก็กินแห้งไปก็ได้ เราก็สามารถเอาตัวรอดไปได้อีกมื้อ โดยไม่ต้องมานั่งหาเหตุผลมากมายมาอ้างว่า อาหารมังสวิรัติหากินยาก เพราะจริงๆมันก็ไม่ได้ยาก แค่ไม่ใส่เนื้อสัตว์ลงไปในอาหารปกตินั่นแหละ

ทีเด็ดของก๋วยเตี๋ยวมะระคือผักสามชนิดที่เติมได้ไม่อั้น คือถั่วงอก มะระ และโหระพา ส่วนใหญ่ผมเองก็จะหนักไปทางมะระครับ ถ้ากินก๋วยเตี๋ยวมะระ แล้วไม่มีมะระ มันก็ไม่จำเป็นต้องไปร้านก๋วยเตี๊ยวมะระเท่าไหร่ (จริงๆก็มีให้เลือกกินแค่ร้านเดียว)

ชามนี้พิเศษครับ บะหมี่ 4 ก้อน กินกันอิ่มถึงพรุ่งนี้เลย ผักที่ลวกมากับเส้นก็ไม่มาก จะได้เสริมก็ผักสามอย่างที่รูปก่อนหน้านี้แหละครับ ชดเชยกันไป สำหรับชามนี้เราก็จะพยายามปรุงรสให้น้อยเท่าที่พอจะกินได้ เพื่อจะให้ร่างกายไม่ต้องมานั่งทำงานหนักจากความจัดของรสที่เรากินไปนะครับ

องค์ประกอบสำคัญที่ทำให้ติดใจบะหมี่มะระอีกอย่างคือถั่วลิสงคั่วบด เป็นทั้งส่วนเพิ่มในเรื่องรสชาติ และสัมผัส รวมถึงพลังงานในด้านโปรตีนที่ขาดหายไปสำหรับคนที่กินมังสวิรัติด้วย การเลือกร้านค่อนข้างมีผลต่อความสดใหม่ของถั่วลิสงด้วยครับ ถ้าร้านคนเยอะๆก็สามารถสบายใจได้มากขึ้นว่าถั่วจะมีการหมุนเวียนเร็ว ส่วน เจ้าของร้านจะเก็บกักไว้ดีแค่ไหนนั้นเป็นอีกเรื่องที่ต้องทำใจ

ก๋วยเตี๋ยวมะระ  หรือก๋วยเตี๋ยวอะไรก็ตาม เป็นเมนูที่สามารถทำกินเองได้ที่บ้าน ซึ่งบ้านผมแม่ก็ทำให้กินบ่อยๆ เป็นน้ำซุปต้มผัก และใส่ผักรวมๆกันไป สำหรับถั่วก็คั่วสดใหม่ดีแน่นอน

แต่ในกรณีที่เราจำเป็นต้องกินอาหารนอกบ้าน เราก็ควรจะมีตัวเลือกไว้บ้าง การงดอาหารไม่ใช่ทางออกที่ดี เพราะจะยิ่งทำให้โหย และเสียสุขภาพจนถึงเป็นโรคต่างๆได้ เราจึงเลือกกินอาหารที่เราจะยังพอดำรงชีวิต มีพลัง และเบียดเบียนสัตว์ให้น้อยที่สุด เท่าที่พอจะทำได้โดยไม่ลำบากและทรมาณตัวเองจนเกินไป