บะหมี่ต้มยำเอาแต่ผัก
เมนูบะหมี่วันนี้ เป็นบะหมี่ต้มยำแถวบ้าน จากบะหมี่รถเข็นหรือเรียกกันว่าบะหมี่ป๊อกป๊อก เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้กินแล้ว ซึ่งร้านบะหมี่แบบนี้ก็จะไม่ค่อยเหมือนร้านบะหมี่ทั่วไปสักเท่าไหร่
คิดแล้วก็อยากกินขึ้นมา อาจจะเพราะเขามีผักหลากหลายกว่านิดหน่อย และถั่วที่ใส่มาพร้อมกับน้ำต้มยำ ทำให้บะหมี่ต้มยำออกรสมัน อร่อยทีเดียว ส่วนรสอื่นๆ เช่น หวาน เค็ม เปรี้ยว เผ็ด ก็แล้วแต่จะปรุง สำหรับชามนี้ร้านเขาจะปรุงมาให้หมด ไม่ได้ปรุงเพิ่มเลย
ชอบตรงสั่งทีไรก็มักจะได้หัวไชเท้ามาด้วยทุกที บวกกับถั่วงอก ที่เวลากินร้านบะหมี่ปกติจะไม่ค่อยได้เท่าไหร่ เมนูบะหมี่ผัก ชามนี้ปกติจะซื้อมากินกับข้าว คือกินบะหมี่ให้หมดก่อนแล้ว ค่อยกินผักที่เหลือกับข้าว เป็นเกาเหลาไป เพราะเรากินเส้นหมดนั่นเอง
ร้านบะหมี่ร้านนี้ก็ให้ความร่วมมือดี เขาเข้าใจว่าเราถือศีลวันพระละมั้ง ก็เลยยินดีทำให้ ก็สะดวกในการซื้อขายดี เมื่อคนขายยินดี คนซื้อก็สบายใจ ไปด้วยกันได้แบบเนียนๆ
บะหมี่ต้มยำเอาแต่ผัก เหมาะกับคนที่ชอบรสจัด เพราะต้มยำที่เขาปรุงให้ ทำให้ลืมรสสัมผัสอื่นๆ เช่น สัมผัสของเนื้อสัตว์ไปได้ง่าย อาจจะง่ายสำหรับคนเริ่มหัดกินมังสวิรัติ โดยเริ่มจากการลดเนื้อสัตว์ก่อน ความจัดของรสชาติค่อยไว้ ลดกันอีกที
บะหมี่แยกน้ำ ชายสี่บะหมี่เกี๊ยว
มื้อนี้ตอนเดินทางไปดูที่ทางที่ต่างจังหวัดครับ ต้องพักค้างหนึ่งคืน ก็เลยหาอะไรกินแถวนั้น ชุมชนก็ไม่ได้ใหญ่อะไรมากมาย แค่มีร้านบะหมี่ก็ถือว่ายอดแล้ว
ร้านอยู่ข้างทาง ถนนดำรถวิ่งผ่าน เห็นง่ายดี เลยเอาท้องมาฝากไว้ร้านนี้ถึงสองมื้อ เข้าไปสั่งบะหมี่ใส่แต่ผัก เขาก็ทำแยกน้ำมาให้อย่างดีเลย อาจจะเป็นเพราะปริมาณเส้นที่เราสั่งเยอะกว่าทั่วๆไปก็ได้ พอดีร้านเป็นห่วงว่าจะไม่อิ่มเลยเพิ่มก้อนบะหมี่ให้ เลยเป็นจุดเริ่มว่า สั่งบะหมี่ก็กำหนดปริมาณก้อนได้เลย จะได้คำนวนพลังงานแต่ละมื้อต่อวันได้ง่ายขึ้น
ร้านเขาทำแยกน้ำมาให้เลยครับ ผักก็เยอะใช้ได้ ที่สำคัญเส้นบะหมี่เยอะแบบนี้ อิ่มแน่นอน เยอะแบบว่าไม่น่าจะใส่น้ำให้ล้น เขาเลยแยกน้ำให้ดีกว่า ก็กินง่ายดีนะครับ ใครไม่อยากกินน้ำซุปก็สั่งแห้งไปก็ได้ หรือใครจะตักน้ำซุปมาใส่ด้วยพอขลุกขลิกก็สามารถทำได้
บะหมี่ผัก ร้านบะหมี่ปู
เดินผ่านแถวๆ โชคชัย 4 เวลากลางวัน กำลังหิวพอดี มองหาร้านอาหารที่ไหนจะพอเหมาะให้เราได้เข้าไปกินบ้างน้อ… มองไปมองมาก็เจอร้านบะหมี่ปู
เดินเข้าร้านบะหมี่ปูเข้าไปสั่ง “บะหมี่ผัก เอาแต่เส้นกับผักนะ” แค่นั้น ไม่สนปูเลย อาม่ามองหน้าไม่พูดอะไรมาก เหมือนรู้กัน ลงมือจับบะหมี่ขึ้นมาลวกๆ ระหว่างนั้นเราก็เดินไปนั่งที่โต๊ะ ไม่นานนักบะหมี่ก็มาเสริฟ
ไม่รู้ว่าได้ผักเยอะเป็นพิเศษรึเปล่า แต่หน้าตาน่ากินทีเดียว มีหอมซอยโรยหน้าด้วย น้ำซุปก็หวานในตัวอยู่แล้ว เป็นน้ำซุปที่เคี่ยวจากส่วนผสมของสัตว์อยู่แล้วไม่ต้องห่วง แต่เรามานอกสถานที่ ก็ต้องตัวให้เหมาะลดให้เท่าที่พอจะกินไหว เดี๋ยวมังสวิรัติร้อยเปอเซ็นต์จะออกนอกบ้านไม่ได้นะ
ก๋วยเตี๋ยวมะระ
เวลาชาวมังสวิรัติจะไปหาของกินนอกบ้านนี่ต้องอาศัยการสังเกตุและไหวพริบกันหน่อยนะครับ แต่เรื่องทั้งหมดนี้สามารถผ่านได้ง่ายๆ แค่มาร่วมแบ่งปันประสบการณ์กันเท่านั้น เราก็จะสามารถเรียนรู้หนทางการกินมังสวิรัตินอกสถานที่ได้
สำหรับคนเคร่งๆ อาจจะคิดมาก เช่น น้ำซุปต้มเนื้อนะ ต้มกระดูกสัตว์นะ ก็แล้วแต่นะครับ ในบางเวลาเราจะพิจารณาลดเท่าที่จะลดได้โดยไม่ลำบากใจตัวเอง เพราะการกินมังสวิรัติที่แท้นั้นกินด้วยอารมณ์ที่ไม่มีความอยาก ไม่ใช่กินด้วยการกดข่มหรือทำรูปให้ดูดี ซึ่งจุดประสงค์หลักคือการเอาใจออกจากความอยากกินเนื้อสัตว์อย่างยั่งยืน
เห็ดชุบแป้งทอด ฉบับปรับปรุงแล้ว
เห็ดชุบแป้งทอดจานนี้เป็น การทอดครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ เรียนรู้กันมาตั้งแต่หัดทำอาหารใหม่ๆ จนกระทั่งมาถึงตอนนี้ หน้าตาดูดีขึ้นจนไม่อยากจะเปิดเผยจานเก่าๆ (เก็บไว้ก่อน)
Veggie bear : นามปากกาใหม่
ตอนแรกๆ ก็คิดชื่อไม่ออก แต่ก็ไม่อยากใช้ชื่อเดิมสักเท่าไรนัก อยากมีความหลากหลาย และมีความหมายเพิ่มเติมบ้าง
แต่พอนึกถึงว่าตอนนี้ ก็ใช้หมูเด็ก เป็นตัวละครประกอบบล็อกแห่งนี้แล้ว ก็ใช้หมีบ้าเข้ามาร่วมด้วยดีกว่า โดยให้ชื่อเป็น Veggie bear หรือ “หมีกินผัก” (ในความรู้สึกของผม) จริงๆ แล้วไอเดียนี้ก็มีมาก่อนหน้านี้แล้ว เพราะเคยวาดการ์ตูนไว้ในเฟสบุค ในหน้าของ มังกีซ์โกรฟ การ์ตูน
กดดูการ์ตูนได้ใน link (monkiezgrove facebook)
สรุปก็เลยมาจบที่ Veggie bear เพราะเข้ากับเนื้อหาดี หมีที่เลิกกินเนื้อหันมากินผักแทน ก็คงจะไม่มีอะไรเหมาะเท่ากับชื่อนี้แล้ว
สวัสดี
Veggie Kitchen concept
เกี่ยวกับเนื้อหาของบล็อกนี้…
ตอนแรกก็คิดไปว่า ขอบเขตเนื้อหาของบล็อกนี้ จะกว้างไกลขนาดไหนนะ เพราะถ้ามังสวิรัติ ก็กินขนมได้สิ คิดไปคิดมา ขนมก็ไม่เป็นไร เอามารวมด้วยก็ได้ แต่ก็คงจะมีขอบเขตอยู่โดยใช้หลักของการรักษาสุขภาพเข้ามาเป็นเนื้อหาร่วมด้วย ขนม ของกินเล่นอะไรที่มันไม่ค่อยได้ประโยชน์ก็คงจะไม่เอามาลง
อาหารมังสวิรัติที่คิดว่าจะลงเป็นบทความส่วนใหญ่ก็คงจะเป็นอาหารที่ทำเองนั่นแหละนะ เพราะช่วงหลังๆ (6-8 เดือน) ที่ผ่านมาจะทำอาหารเองบ่อยขึ้น และทั้งหมดที่ทำก็เป็นอาหารมังสวิรัติ เรียกได้ว่า ทั้งได้กิน ทั้งได้เอามาพิมพ์ เยอะไปหมด…
การออกแบบ…
ก็คงใช้การ์ตูนเหมือนเคย แต่ก่อนก็ใช้ไดโนเสาร์ แต่ดูไปดูมามันก็ไปเหมือนงานคนอื่น งานนี้ก็เลยหาตัวละครมาใส่ สุดท้ายก็คิดได้ว่าเอาหมูเด็ก กับหมีบ้า มาใช้ก็คงจะดีเหมือนกัน ภาพแรกที่คิดก็เป็นหมูเด็กใส่ผ้ากันเปื้อน ก็เหมาะดีเหมือนกัน หมูกับเรื่องอาหารการกิน
โทนสีก็คงจะเป็น เหลือง – ส้ม ร้อนๆหน่อย ดูๆแล้วอันเดิมทำสีจืดไป อาจจะเพราะชอบสีบางๆ สบายๆ ก็ได้ แต่ในบล็อกนี้จะลองให้สีสด และจัดขึ้นบ้างพอสดใส แต่ก็ต้องให้สบายตาคนอ่านไว้บ้างเหมือนกันนะ
ก็ลองดูกันไปอีกที …สวัสดี
ึความคิดเห็นล่าสุด