ถ้าไปญี่ปุ่น…โอนิกิริ…น่าจะดีนะ

วันก่อนไปเจอ โอนิกิริไส้ยำสาหร่าย ประกอบกับมีคนสงสัยว่าถ้าไปญี่ปุ่นจะกินอะไรดี เพราะญี่ปุ่นนี่มีแต่ปลาดิบ เนื้อสัตว์เต็มไปหมด ไม่ว่าจะอ่านรีวิวไหนที่คนไทยไปมาต่างก็เห็นแต่เมนูเนื้อสัตว์

ถ้าจะกินให้ง่ายก็หาวิธีสั่งราเม็งผักหรือไม่ก็เขี่ยหมูเอาก็ได้ แต่ถ้าจะให้ง่ายกว่าก็คงจะเป็นโอนิกิริ เพราะข้าวปั้นแบบนี้ต้องมีอยู่ในร้านสะดวกซื้อแน่ๆ (เดาเอานะ ไม่เคยไป)

ส่วนจะมีไส้ผักหรือไม่นั้นก็คงจะมีอยู่บ้าง ถึงแม้ว่าเราจะกินแต่ข้าวปั้นแบบนี้ตลอดทริป ก็ไม่ได้ทำให้ร่างกายเสียสภาพโดยทันทีแต่อย่างใด เพราะมีแป้งเป็นตัวหลักอยู่แล้ว

คิดจะเที่ยว อย่าห่วงกิน อย่าห่วงสุขภาพ เพราะกว่าการไปเที่ยวนั้นทำให้การกินลำบาก ทำให้สุขภาพเสียอยู่ในตัวอยู่แล้ว ดังนั้นถ้าหมดหนทางจริงๆ เที่ยวญี่ปุ่นนี่มันต้อง ข้าวปั้นนี่แหละ

ใครมีประสบการณ์ลดเนื้อกินผัก สั่งอาหารจานผักที่ญี่ปุ่นก็แบ่งปันได้นะ (คิดว่าโซนยุโรป อเมริกาคงพูดกันได้ไม่ยาก)

ชุดเทมปุระผัก

การกินอาหารนอกบ้านโดยเฉพาะกับมิตรสหายนี่เป็นอะไรที่วัดใจมาก

จะทำอย่างไรให้เราอยู่บนความเป็นกลาง ไม่หย่อนไปจนกลับไปกินเนื้อสัตว์ตามเขา ไม่ตึงไปจนเครียดแบบว่าไม่ยอมกินอะไรเลย

การที่หย่อนจนกลับไปกินนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกหากเรายังมีความอยากเนื้อสัตว์อยู่มาก หรือถึงไม่อยากแต่ก็ยังไม่มีปัญญาพอจะหาทางออกที่ไม่กินเนื้อสัตว์ได้

การที่เราไม่กินอะไรเลยนั้นอาจจะเป็นทางเลือกที่แข็งไปสักหน่อย มันง่ายมากเลยที่เราจะไม่กิน

แต่โจทย์ที่ยากกว่านั้นคือการหากินให้ได้แม้ว่าจะดูลำบากยากเย็นเพียงใดก็ตาม

ชุดเทมปุระผักชุดนี้เป็นอาหารชุดในร้านชาบูที่ขายเนื้อและหมูแบบบุฟเฟต์ แน่นอนว่าคนส่วนใหญ่ก็มากินบุฟเฟต์กันหมด

ทางเลือกหนึ่งที่เราเลือกได้ก็คือกินกับเขาแต่ไม่กินเนื้อสัตว์ กินแต่ผักกับแป้งไป แต่ในครั้งนี้เราประเมินว่าเราจะประหยัดสักหน่อยก็เลยสั่งอาหารชุดซึ่งถูกกว่า

ในชุดมีกุ้งเทมปุระแต่เราก็ขอให้เขาช่วยเปลี่ยนเป็นผักเทมปุระ และไข่ตุ๋นเราก็ไม่รับเขาก็เสนอให้เป็นผักเพิ่มให้เรา อะไรที่เราพอจะหย่อนให้เขาได้บ้างเช่น ส่วนผสมบางชนิดในน้ำซุปหรือน้ำจิ้มก็อนุโลมไป เพราะที่นี่ไม่ใช่บ้านเรา จะทำตัวเอาแต่ใจก็คงไม่เหมาะนัก

key success factors คือความนอบน้อม ความมักน้อย ความยืนหยุ่น ความเข้าใจผู้อื่น …ถ้าหากเราไปทำให้ใครกดดันแม้น้อยก็ถือว่าสอบตก เมตตาสัตว์แต่ยังไม่เมตตาคนนี่มันบาปอยู่นะ